Słaby jen i silny dolar wstrząsają Azją

Amerykańscy decydenci sprzeciwili się szybkiemu przejściu do łagodniejszej polityki pieniężnej. Kontrakty terminowe na stopy procentowe zakładają teraz znacznie ostrożniejszą ścieżkę, a rentowności amerykańskich obligacji skarbowych ponownie idą w górę. W tym otoczeniu indeks dolara zyskał około 0,5% i znajduje się blisko miesięcznych maksimów.

Tymczasem jen osłabł do około 157,2 za dolara, wracając do poziomów ostatnio obserwowanych w styczniu. Przyspieszenie deprecjacji nastąpiło po tym, jak nowe władze w Tokio dały do zrozumienia, że nie są gotowe od razu sięgać po agresywne działania, ograniczając się do werbalnych ostrzeżeń o „nadmiernej zmienności” na rynku walutowym.

Inwestorzy coraz śmielej wystawiają na próbę cierpliwość japońskiego ministerstwa finansów. Analitycy oceniają, że szeroko zakrojone interwencje, podobne do tych z lat 2022–2024, staną się bardziej realne, jeśli dolar zbliży się w okolice 160, a spadek jena przybierze gwałtowny, chaotyczny charakter. Na razie rynek zakłada, że Bank Japonii będzie działał bardzo ostrożnie, nawet jeśli w grudniu zdecyduje się na symboliczne podwyższenie stóp po latach ultraluźnej polityki.

Słaby jen tradycyjnie wspiera japoński rynek akcji: eksporterzy korzystają z korzystniejszego kursu, a zagranicznym inwestorom łatwiej jest zwiększać zaangażowanie w lokalne spółki. Kontrakty terminowe na indeks Nikkei rosły w porannych godzinach handlu w Azji, odzwierciedlając większą skłonność do ryzyka po dobrych wynikach Nvidia i odbiciu globalnego sektora technologicznego.

Azjatyckie indeksy giełdowe jako całość poruszają się pod wpływem kombinacji silnego dolara i lokalnych czynników. Regionalne benchmarki akcji rynków Azji z wyłączeniem Japonii nieznacznie odbijają po niedawnej wyprzedaży wywołanej obawami o przegrzanie segmentu technologicznego. Parkiety w Chinach i Hongkongu pozostają bardziej powściągliwe ze względu na słabe dane makro i utrzymujące się ryzyka w sektorze nieruchomości, podczas gdy rynek japoński korzysta ze stałego napływu „długiego” kapitału zagranicznego.

Ostatecznie rynki walutowe i giełdowe w Azji spotykają się w jednym punkcie: inwestorzy uważnie śledzą równowagę ryzyk między bardziej jastrzębimi sygnałami Fedu a ostrożnymi krokami Banku Japonii. Im dłużej Waszyngton będzie utrzymywał wysokie stopy, tym silniejszy pozostanie dolar, i tym bardziej dotkliwa może być sytuacja dla jena oraz innych walut regionu, uzależnionych od napływu zagranicznego kapitału.